اثر تنش قطع آبیاری و محلول پاشی اسیدسالیسیلیک بر رشد، عملکرد و اجزای عملکرد سه رقم گلرنگ بهاره

تنش خشکی یکی از عوامل محدود کننده رشد محصولات زراعی است و ترکیباتی مانند اسیدسالیسیلیک قادرند تحمل به خشکی را در گیاهان تحت تأثیر قرار دهند. در این پژوهش اثر تنش قطع آبیاری و محلول پاشی اسیدسالیسیلیک بر رشد، عملکرد، اجزای عملکرد و درصد روغن سه رقم گلرنگ در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی گریزه سنندج، به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار مطالعه شد. تیمار آبیاری در این آزمایش به عنوان فاکتور اصلی در سه سطح: آبیاری کامل به عنوان شاهد، اعمال قطع آبیاری در مرحله رشد رویشی و اعمال قطع آبیاری در مرحله رشد زایشی و سه رقم گلرنگ سینا، فرامان و محلی اصفهان و اسیدسالیسیلیک در سه سطح: بدون محلول پاشی، 50 میلی گرم در لیتر و 100 میلی گرم در لیتر به صورت محلول پاشی در ابتدای مرحله رشد رویشی به عنوان فاکتورهای فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که اعمال قطع آبیاری باعث کاهش وزن خشک بوته، تعداد شاخه اولیه، عملکرد دانه، تعداد کاپیتول در بوته، تعداد دانه درکاپیتول، وزن هزار دانه و درصد روغن گردید. رقم فرامان از بیش ترین تعداد شاخه اولیه (33/14) و رقم سینا از بیش ترین تعداد دانه در کاپیتول (30/31) و رقم محلی اصفهان از کم ترین تجمع ماده خشک بوته (80/22 گرم) برخوردار بودند. از سوی دیگر محلول پاشی اسیدسالیسیلیک با غلظت 100 میلی گرم در لیتر باعث افزایش تعداد شاخه اولیه و وزن هزار دانه و در رقم فرامان سبب افزایش عملکرد دانه (1502 کیلوگرم در هکتار) و تعداد کاپیتول در بوته (58) گردید. وزن خشک بوته، تعداد دانه درکاپیتول و درصد روغن تحت تأثیر معنی دار محلول پاشی اسیدسالیسیلیک قرار نگرفتند.